Sugilanon: Pagbunok sa ulan
GISUBAY niya ang dalan paingon sa balay nilang Catalina. Dili man kini dako nga dalan, kundili usa lang ka dalan-dalan nga maagian lag tawo, baka, kabaw o bisag unsang hayop, basta dili lang mga sakyanan nga dunay upat ka ligid. Mao kini sagad niyang buhaton inig-abot sa adlawng Sabado kay wa siyay duty sa buhatan nga iyang gialagaran.
Nahigugma siya kang Catalina dugay na, apan ingon sa dugay usab nga midawat sa iyang gihalad nga gugma ang dalaga. Ngano? Unsay hinungdan nga naa na man unta niya ang tanan? Gifted si Orlando kay duna siyay abilidad nga hinatag sa kahitas-an. Kon talento lang ang hisgutan naa niya ang tanan. Mosuwat siyag balak, sugilanon, nobela, ug uban pang matang sa panuwat nga gitawag og non-fiction.
Maayo sab siyang motabi atubangan sa publiko kay orador. May gasa sa dila sa paglitok o pagsulti diha sa mga pundok-pundok o diha sa literary society.
Samtang nagsubay siya ning maong dalan mihunong siya tungod sa usa ka dakong kahoy – kahoyng akasya nga nagbarog daplin sa dalan. Sa unahan nakita na niya ang balay nilang Catalina. Gusto lang niya nga mopahuway. Ang iyang pagbati karon ingon sa gisugniban sa kainit sa tinguha nga unta karon mao na ang higayon nga ihatag na ni Catalina ang iyang tim-os nga pagbati kang Orlando. Mihangad siya sa itaas ug dihay tingog sa mga langgam nga mihingkod ngadto sa awit nga iyang nabati. Ang mga langgam nanagbatog sa mga sanga sa akasya.
Nahinumdom siya kausa nga nanghunong sila si Catalina dinhi ug nanglingkod sa nanag-igdal nga mga gamut sa akasya. Una kadtong higayon sa iyang pagkuyog sa dalaga ug una sab kadtong higayon nga gipadayag niya ang migitib niyang pagbati nga mibuswak na ngadto sa tiunay nga gugma. Apan ngano man lagi nga hangtod karon wala pa man gyud dawata ni Catalina ang iyang gugma?
“Mao kana ang among balay, Orlan,” ni Catalina nga milantaw sa unahan. “Unsa man, molahos kas amo?”
“Lahos, uy! Nganong di man?”
“Naa ra ba sila si Mama ug Papa nako.”
“Maayo hinuon aron ila kong mailhan.”
NAHIPUGWAT si Orlando sa paghuros sa hangin nga mitay-og sa mga dahon sa akasya. Karon maoy iyang gusto nga molahos na siya aron sutaon kon ning higayuna, bug-os na bang dawaton ni Catalina ang iyang pagbati.
Gisugat siya ni Catalina nga diha nang daan sa ilang balkon maglingkod. Gipadayon siya. Mihinay siya pagsaka sa hagdanan. Unya mitupad paglingkod sa dalaga. May nasigpatan siya nga may gikuptan kining hulagway sa tuong kamot.
“Unsa man nang imong gikuptan, imong hulagway?” ni Orlando.
“Dili, uy. Litrato ni sa chat-mate nakong Kano.”
“Ha? Imong chat-mate?”
“Oo. Ug sunod bulan moanhi siya sa amo aron iya kong pangasaw-on. Gusto man sab nila ni Mama ug Papa nga Kano akong mabana.”
“Kon mao, Cat, wala na gyud diay koy luna sa imong kasingkasing!” kahilakon si Orlando. “Sige, adto na lang ko!” Nanaog siya nga walay tingog-tingog.
Dihang nalayo na siyag diyutay nabati niya ang singgit ni Catalina. “Orlando, nagtaligsik ra ba. Diay payong gamita. Ug dad-a sab ning pocketbook nga imong gihatag nako. Human na kog basa ini.”
Mibalik siya. Gidawat niya ang pocket book nga nag-ulohan og I Love You Forever nga sinulat sa usa ka Amerikanong nobelista ug mipadayon paglakaw. Namatikdan niyang nangatol ang iyang mga mata ug nabatyagan niyang mikusog ang taligsik. Nabasa na siya sa ulan dihang mipasilong ilawom sa karaang akasya. Wala na ang tingog sa mga langgam. Ang linugasak sa ulan mao nay mipasulabi. Ang tanan mingitngit diha sa iyang palibot. Karon giangkon na niya ang iyang kapakyasan samtang kusog nga mibunok ang ulan. (KATAPUSAN)